جواب تمرین نگارش پنجم-درس دهم:نامِ نیکو

جواب تمرین نگارش پنجم-درس دهم:نامِ نیکو

نگارش پنجم صفحه53

1-با توجه به متن درس،جاهای خالی را پر کنید.

تحسین آمیز-تشویقش-مراقب-غرور-نام آشنا-کارهای او

2-متن درس را با دقت بخوانید و واژه هایی را که از دو کلمه یا بیشتر تشکیل شده است،بنویسید. 

جست و جو گر-شبانگاه-گفت و گو-خیال انگیز-زاینده رود-گل دسته-هم کلاسی-پرکار-کم حرف-قلم مو-کارگاه-دلنشین-جلال الدین-خوش حالی-سپیده دم-تحسین آمیز-سرمشق-     رو به رو- نیم رخ-نام آشنا-نیک نامی-هم صدا-پایدار-زرنگار

[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]

صفحه54و55

3-کامل کنید.

ب)با توجه به متن،به سؤالات زیر پاسخ دهید.

1-چرا مرد دروغگو گفت در بازار زعفران نیست؟

چون به دروغ گفتن عادت کرده بود و می خواست کاری کند که مرد زعفران فروش فریبکار و کلاهبردار به چشم بیاید.

2-چرا شخصی از میان جمع گفت که هیچ کس در این جمع دروغگو نیست،چون آدم دروغگو ته
کلاهش سوراخ دارد؟

چون با این حرف مرد دروغگو خودش را لو می داد.

3- چرا مرد دروغگو به سرعت کلاه را از سر برداشت و مشغول نگاه کردن به آن شد؟

چون می دانست که خودش دروغگوست و میترسید که حرف مرد درست باشد و دروغش آشکار شود.

4-چرا در پایان،مرد دروغگو خجالت کشید؟ 

بابت آشکار شدن دروغش

پ)برای متنی که خواندید یک عنوان مناسب انتخاب کنید.

دروغگو سرانجام آشکار و رسوا می شود.

[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]

صفحه56

زندگی نامه ی یکی از شخصیت های زیر را بنویسید(یا هر شخصیتي که مورد نظر شماست).

زندگی نامه ی پروین اعتصامی

پروین اعتصامی با نام اصلی«رخشنده» در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ هجری خورشیدی،،در تبریز زاده شد.او فرزند یوسف اعتصامی آشتیانی ملقب به اعتصام‌الملک نویسنده و مترجم معاصر ایرانی و اخترالملوک اعتصامی است.او تخلص «پروین» را برای خود انتخاب کرد که تا آن زمان نامی مرسوم برای دختران نبود.بعدها پروین نام خود را از رخشنده به پروین تغییر داد؛چنان‌چه در شناسنامه‌اش مشاهده می‌شود.پروین آخرین فرزند خانواده بود و سه برادر بزرگتر از خود داشت

پدر پروین،در سال ۱۲۸۸ هجری خورشیدی به عنوان نمایندهٔ مردم تبریز در مجلس شورای ملی انتخاب شد.به همین دلیل در سال ۱۲۹۱ هجری خورشیدی در هنگامی که پروین ۶ سال داشت،به همراه خانواده‌اش از تبریز به تهران مهاجرت کرد.پروین از کودکی با مشروطه‌خواهان و چهره‌های فرهنگی آشنا شد و ادبیات را در کنار پدر و از استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار آموخت.در دوران کودکی، زبان‌های فارسی و عربی و انگلیسی را زیر نظر پدرش در منزل آموخت و پس از آن به مدرسهٔ آمریکایی ایران کلیسا رفت و در سال ۱۳۰۳ تحصیلاتش را در آنجا به پایان رسانید.او در تمام سال‌های تحصیلش از دانش‌آموزان ممتاز بود و حتی مدتی در همان مدرسه به تدریس زبان و ادبیات انگلیسی پرداخت. او هم‌زمان با تحصیل، شعر نیز می‌سرود.

نخستین شعرهای پروین اعتصامی در هفت سالگی بوده‌است و برخی از زیباترین شعرهایش مربوط به دوران نوجوانی (۱۱ تا ۱۴ سالگی) او هستند.از کودکی پدرش در زمینه وزن و شیوه‌های یادگیری به او کمک می‌کرد.گاهی شعری از شاعران قدیم ایران مانند سعدی یا حافظ را به او می‌داد تا بر اساس آن شعر دیگری بسراید؛وزن آن را تغییر دهد یا قافیه‌ای نو برایش پیدا کند.همین تمرین‌ها و تلاش‌ها زمینه‌ای شد که با ترتیب قرارگیری کلمات و استفاده از آن آشنا شود و در سرودن شعر تجربه کسب کند.همچنین پدرش گاهی قطعه‌هایی زیبا و لطیف از کتاب‌های خارجی (انگلیسی، فرانسوی، ترکی و عربی) جمع می‌کرد و پس از ترجمه آن‌ها به فارسی،پروین را تشویق می‌کرد تا آن را به صورت شعر درآورد.برای نمونه،یوسف اعتصامی شعر «قطرات سه‌گانه» از تریللو را ترجمه و در مجله بهار چاپ کرد.سپس پروین با الهام از این سروده،شعرهای «گوهر و اشک» و «دو قطره خون» را سرود.از معروف‌ترین شعرهایی که او در این سنین سروده‌است می‌توان به شعرهای گوهر و سنگ، ای مرغک، اشک یتیم، کودک آرزومند،صاعقه ما ستم اغنیاست، سعی و عمل و اندوه فقر اشاره کرد.

پروین شعرهایش را در حضور شاعران و دانشمندانی مانند علی اکبر دهخدا، ملک‌الشعرای بهار، عباس اقبال آشتیانی، سعید نفیسی و نصرالله تقوی که از دوستان یوسف اعتصامی بودند و گاهی اوقات به خانهٔ او می‌آمدند،می‌خواند و مورد تشویق آن‌ها قرار می‌گرفت.پروین اعتصامی در هجده سالگی فارغ‌التحصیل شد.

پیش از نخستین چاپ دیوان پروین،بعضی از اشعار پروین در مجله بهار،«منتخبات آثار»از«سید ضیا هشترودی»و«امثال و حکم» از دهخدا چاپ شده بودند.از انتشار نخستین چاپ دیوان او در سال ۱۳۱۴ هجری خورشیدی توسط چاپخانه مجلس شورای ملی که همراه با مقدمهٔ از ملک‌الشعرای بهار بود،بسیار استقبال شد. سعید نفیسی در روزنامهٔ ایران به معرفی دیوان پروین پرداخت و وزارت معارف برای تقدیر از پروین،به او نشان علمی اهدا کرد.نخستین مجموعه شعر پروین،شامل اشعاری بود که وی تا پیش از ۳۰ سالگی سروده بود و بیش از ۱۵۰ قصیده،قطعه،غزل و مثنوی داشت.البته دیوان پروین شامل همهٔ اشعار سروده شده توسط او نیست،زیرا او چند سال پیش از مرگش،قسمتی از اشعارش را که مطابق میلش نبوده را سوزانده‌است.

مرگ پدر پروین در دی ماه ۱۳۱۶ در سن ۶۳ سالگی او را مدتی از کار ادبی‌اش بازداشت.پروین پس از مرگ پدرش،بسیار منزوی شد و تنها مکاتباتی با سرور مه‌کامه محصص لاهیجانی و رفت‌وآمدهای اندکی با خانوادهٔ سیمین بهبهانی داشت.

روین اعتصامی در فروردین ۱۳۲۰ به بیماری حصبه مبتلا شد.این در زمانی بود که برادر وی،ابوالفتح اعتصامی،دیوان او را برای دومین چاپ آماده می‌کرد.اما وخیم بودن وضعیت پروین باعث می‌شود که او در ۳ فروردین در خانه بستری شود.سرانجام پروین اعتصامی در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰در سن ۳۴ سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه در قم در آرامگاه خانوادگی به خاک سپرده شد.او در هنگام مرگ، در آغوش مادرش،جان سپرد.پس از مرگش، قطعه‌ای با عنوان «این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده‌ام»از او یافتند که مشخص نیست چه زمان برای سنگ مزار خود سرود.